Eylea®

​

Preparat ten stosuje się w leczeniu pacjentów w przebiegu poszczególnych chorób oczu, predysponujących do tworzenia się nieprawidłowych naczyń krwionośnych w oku, które mogą przepuszczać płyn i powodować krwawienia oraz obrzęki.

Skutkiem tego może być pogorszenie postrzegania szczegółów przy codziennych czynnościach, takich jak prowadzenie samochodu, czytanie i rozpoznawanie twarzy, a niekiedy nawet prowadzi to do utraty wzroku. Preparat o mechanizmie działania VEGF trap.

​

Wskazania

​

Preparat jest wskazany do stosowania u dorosłych w celu leczenia: neowaskularnej (wysiękowej) postaci zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (AMD) oraz zaburzeń widzenia spowodowanych obrzękiem plamki żółtej wtórnym do niedrożności żyły środkowej siatkówki (CRVO).

​

Skład

​

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 40 mg afliberceptu. 1 fiolka zawiera 100 µl, co odpowiada 4 mg afliberceptu; taka objętość jest wystarczająca do podania dawki o objętości 50 µl, zawierającej 2 mg afliberceptu.

​

Działanie

​

Aflibercept jest rekombinowanym białkiem fuzyjnym składającym się z fragmentów domen zewnątrzkomórkowych ludzkich receptorów VEGF 1 i 2, połączonych z fragmentem Fc ludzkiej IgG1. Produkowany jest w komórkach K1 jajnika chomika chińskiego (CHO) technologią rekombinacji DNA. Aflibercept działa jako rozpuszczalny receptor przynętowy, który wiąże VEGF-A i PlGF z większym powinowactwem niż ich naturalne receptory i w ten sposób może zahamować wiązanie i aktywację tych pokrewnych receptorów VEGF. U pacjentów z wysiękową postacią AMD leczonych preparatem zmniejsza się średni rozmiar patologicznej neowaskularyzacji podsiatkówkowej (CNV) oraz grubość siatkówki. U pacjentów z obrzękiem plamki żółtej wtórnym do CRVO obserwowano zmniejszenie grubości siatkówki. Aflibercept po podaniu do ciała szklistego jest wolno wchłaniany z oka do układu krążenia i występuje w krążeniu ogólnym głównie w formie nieaktywnego, stabilnego kompleksu z VEGF, natomiast tylko "wolny aflibercept" jest zdolny do wiązania endogennego VEGF. Maksymalne stężenie wolnego afliberceptu w osoczu jest niskie (średnio ok. 0,02 µg/ml) występuje w ciągu 1 do 3 dni po wstrzyknięciu 2 mg leku do ciała szklistego, a 2 tyg. po podaniu jest niewykrywalne u prawie wszystkich pacjentów. Aflibercept podawany do ciała szklistego co 4 tyg. nie kumuluje się w osoczu. Wolny aflibercept wiąże VEGF tworząc stabilny, nieaktywny kompleks. Podobnie jak w przypadku innych dużych białek oczekuje się, że zarówno wolny jak i związany aflibercept są usuwane poprzez katabolizm proteolityczny.

​

Przeciwskazania

 

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne lub podejrzewane zakażenie gałki ocznej lub jej okolicy. Czynne, ciężkie zapalenie wnętrza gałki ocznej.

​

Środki ostrożności

​

Ze względu na ryzyko zapalenia wnętrza gałki ocznej podczas podawania leku należy zawsze stosować odpowiednie aseptyczne techniki wstrzykiwań; należy poinstruować pacjentów, aby bezzwłocznie zgłaszali wszelkie objawy sugerujące zapalenie wnętrza gałki ocznej, które powinny być leczone w odpowiedni sposób. Obserwowano wzrost ciśnienia śródgałkowego w ciągu 60 min od wstrzyknięcia do ciała szklistego, w tym także po wstrzyknięciu preparatu. Należy zastosować specjalne środki ostrożności u pacjentów z niedostatecznie kontrolowaną jaskrą (nie należy wstrzykiwać preparatu, gdy ciśnienie śródgałkowe wynosi ≥30 mmHg). We wszystkich przypadkach należy monitorować zarówno ciśnienie śródgałkowe jak i ukrwienie tarczy nerwu wzrokowego i w razie potrzeby zastosować odpowiednie postępowanie. Ze względu na ryzyko wystąpienia odczynów immunologicznych, należy poinstruować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy podmiotowe i przedmiotowe zapalenia śródgałkowego, tzn. ból, światłowstręt lub zaczerwienienie, gdyż mogą to być objawy świadczące o nadwrażliwości. Po wstrzyknięciu doszklistkowym inhibitorów VEGF zgłaszano ogólnoustrojowe działania niepożądane m.in. krwotoki i zdarzenia zakrzepowo-zatorowe; istnieje teoretyczne ryzyko, że może mieć to związek z hamowaniem VEGF. Nie badano systematycznie bezpieczeństwa i skuteczności leczenia preparatem podawanym jednocześnie do obu oczu. Do czynników ryzyka mogących prowadzić do przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki po leczeniu lekami anty-VEGF wysiękowej postaci AMD należy rozległe i (lub) daleko posunięte odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki. Rozpoczynając leczenie preparatem, należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka przedarcia nabłonka barwnikowego siatkówki. Należy odstąpić od leczenia pacjentów z przedarciowym odwarstwieniem siatkówki lub otworami plamki w stadium 3 lub 4. W razie pęknięcia siatkówki należy wstrzymać się z podaniem dawki i nie wznawiać leczenia do całkowitego wygojenia się pęknięcia. Podawanie leku należy wstrzymać i nie wznawiać leczenia przed kolejną wyznaczoną wizytą, jeśli wystąpi: pogorszenie ostrości wzroku w najlepszej korekcji (BCVA) o ≥30 liter w porównaniu z ostatnią oceną ostrości wzroku; wylew podsiatkówkowy obejmujący centrum dołka siatkówki lub jeśli wielkość wylewu obejmuje ≥50% całkowitej powierzchni zmiany. Podawanie leku należy wstrzymać na 28 dni przed lub po wykonanych lub planowanych operacjach wewnątrzgałkowych. Istnieje ograniczone doświadczenie w leczeniu pacjentów z przewlekłym, niedokrwiennym CRVO. Leczenie nie jest zalecane u pacjentów, u których występują kliniczne objawy nieodwracalnej utraty wzroku spowodowanej niedokrwienną postacią CRVO. Istnieją ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania preparatu u pacjentów z retinopatią cukrzycową. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży - stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach wysiękowa postać AMD i CRVO.

​

Ciaża i laktacja 

​

Nie należy stosować leku w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 3 mies. po ostatnim wstrzyknięciu doszklistkowym afliberceptu. Nie wiadomo, czy aflibercept przenika do mleka ludzkiego. Preparat nie jest zalecany do stosowania w okresie karmienia piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu leczenia preparatem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

​

Efekty uboczne 

​

Bardzo często: krwotok spojówkowy, ból oka. Często: przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki (tylko u pacjentów z wysiękową postacią AMD), odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki (tylko u pacjentów z wysiękową postacią AMD), zwyrodnienie siatkówki, krwotok do ciała szklistego, zaćma, zaćma jądrowa, zaćma podtorebkowa, nadżerka rogówki, otarcie rogówki, wzrost ciśnienia śródgałkowego, niewyraźne widzenie, męty w ciele szklistym, obrzęk rogówki, odłączenie ciała szklistego, ból w miejscu wstrzyknięcia, uczucie obecności ciała obcego w oku, zwiększone łzawienie, obrzęk powieki, krwawienie w miejscu wstrzyknięcia, przekrwienie spojówek, przekrwienie gałki ocznej. Niezbyt często: nadwrażliwość (w tym reakcje alergiczne), zapalenie wnętrza gałki ocznej (z dodatnimi i ujemnymi posiewami), odwarstwienie siatkówki, przedarcie siatkówki, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zaćma korowa, zmętnienia soczewki, ubytek nabłonka rogówki, podrażnienie w miejscu iniekcji, nieprzyjemne uczucie w oku, podrażnienie powieki, rozbłyski w komorze przedniej. Rzadko: zapalenie ciała szklistego, zapalenie błony naczyniowej oka, ropostek. U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe zaobserwowano zwiększenie częstości występowania krwotoku spojówkowego. Po doszklistkowym zastosowaniu inhibitorów VEGF istnieje potencjalne ryzyko tętniczych powikłań zakrzepowo-zatorowych. Jak w przypadku wszystkich białek terapeutycznych, istnieje ryzyko immunogenności preparatu.

​

Interakcje 

​

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie badano wspomagającego zastosowania terapii fotodynamicznej (PDT) z użyciem werteporfiny i preparatu, nie ustalono więc profilu bezpieczeństwa takiego leczenia.

​

Dawkowanie

​

Dorośli. Preparat stosuje się wyłącznie w postaci wstrzyknięcia do ciała szklistego. Musi być podawany wyłącznie przez wykwalifikowanego lekarza, doświadczonego w wykonywaniu wstrzykiwań do ciała szklistego. Wysiękowa postać AMD. Zalecana dawka wynosi 2 mg afliberceptu, co odpowiada 50 µl roztworu. Leczenie rozpoczyna się od 1 wstrzyknięcia na miesiąc w 3 kolejnych dawkach, a następnie podaje się 1 wstrzyknięcie co 2 mies. Nie ma wymogu monitorowania pomiędzy wstrzyknięciami. Po pierwszych 12 mies. leczenia odstęp pomiędzy dawkami można wydłużyć w zależności od parametrów anatomicznych i wzrokowych. W tym przypadku, harmonogram monitorowania powinien być określony przez wykwalifikowanego lekarza i może być częstszy niż harmonogram wstrzyknięć. Obrzęk plamki żółtej wtórny do CRVO. Zalecana dawka wynosi 2 mg afliberceptu, co odpowiada 50 µl roztworu. Po pierwszej iniekcji, kolejne iniekcje podawane są co miesiąc. Odstęp pomiędzy dwiema dawkami nie powinien być krótszy niż 1 mies. Jeśli po pierwszych 3 mies. leczenia parametry anatomiczne i wzrokowe nie ulegną poprawie, kontynuowanie leczenia nie jest zalecane. Iniekcje są podawane co miesiąc, do czasu uzyskania stabilizacji parametrów anatomicznych i wzrokowych podczas 3 kolejnych comiesięcznych badań. Następnie należy ponownie rozważyć potrzebę kontynuacji leczenia. W razie potrzeby, leczenie może być kontynuowane, ze stopniowym wydłużaniem odstępów pomiędzy wstrzyknięciami, przy utrzymującej się odpowiedzi w zakresie parametrów anatomicznych i wzrokowych. Jeśli leczenie zostało wstrzymane, należy monitorować parametry anatomiczne i wzrokowe, a w przypadku ich pogorszenia leczenie powinno być wznowione. Zwykle badanie pacjenta powinno być przeprowadzane podczas wizyt, w trakcie których dokonuje się wstrzyknięcia. Podczas leczenia w wydłużonych odstępach czasu, aż do zakończenia terapii, harmonogram badań powinien być określony przez lekarza prowadzącego na podstawie indywidualnej reakcji pacjenta i może być częstszy niż harmonogram iniekcji. Nie przeprowadzono specyficznych badań z zastosowaniem preparatu u pacjentów z niewydolnością wątroby i (lub) nerek - dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowywania dawki w tej grupie pacjentów. Brak specjalnych wymagań u pacjentów w podeszłym wieku. Podczas wstrzyknięcia do ciała szklistego należy zapewnić odpowiednie znieczulenie i jałowość, m.in. stosując miejscowo substancje bakteriobójcze o szerokim spektrum działania (np. powidon jodowany na skórę w okolicy oka, powieki i powierzchnię gałki ocznej). Zalecana jest chirurgiczna dezynfekcja rąk oraz użycie jałowych rękawiczek, jałowego obłożenia chirurgicznego i jałowej rozwórki powiek (lub odpowiednika). Igłę iniekcyjną należy wprowadzić do jamy ciała szklistego 3,5-4,0 mm za rąbkiem rogówki, unikając południka poziomego i kierując się w stronę środka gałki ocznej. Następnie podaje się objętość iniekcji 0,05 ml. Kolejne iniekcje należy podawać w inne miejsca twardówki. Bezpośrednio po wstrzyknięciu do ciała szklistego pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wzrostu ciśnienia śródgałkowego (kontrola ukrwienia tarczy nerwu wzrokowego lub pomiar ciśnienia śródgałkowego). W razie potrzeby powinien być dostępny sterylny sprzęt do paracentezy. Każdą fiolkę należy stosować do leczenia tylko jednego oka. Fiolka zawiera ilość większą niż zalecana dawka 2 mg. Nie należy podawać całej objętości ekstrahowalnej jaką można uzyskać z fiolki (100 µl). Nadmiar objętości należy usunąć przed iniekcją. Podanie całej objętości fiolki może doprowadzić do przedawkowania.

​

Uwagi

​

Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu odzyskania prawidłowych funkcji wzrokowych.

​